Wie ben je en wat doe je?

Ik ben Sarvin Alitafreeshi, ik ben 21 en ik kom oorspronkelijk uit Iran. Ik ben hierheen gekomen in 2015 en ben vanaf het allereerste begin superblij met de vrijheid die je hier hebt. Zeker als vrouw heb je dat gewoon niet zo in Iran. Ik voel me echt thuis en hoef ook niet meer terug. Nou ja, misschien ooit op vakantie.

Ik vind het heel leuk om mensen te helpen. Daarom heb ik net examen gedaan in mbo Maatschappelijke Zorg en ga ik, als ik geslaagd ben, naar het hbo om Social Work te studeren. Uiteindelijk wil ik graag met daklozen en verslaafden werken. Vorig jaar heb ik bij het Legers des Heils stagegelopen, dat vond ik fantastisch. Ik werk in m’n vrije tijd bij nachtopvangen en op plekken waar mensen onder begeleiding harddrugs kunnen gebruiken. Dat is best heftig, maar de variatie van elke dag maakt het geweldig.

Oh ja, ik hou ook heel erg van snelheid. Ik hoop binnenkort mijn motorrijbewijs te halen!

Heb je een droom?

Ik heb er wel twee! Ik wil ooit graag met de motor naar Italië rijden, over de kronkelige bergweggetjes. En ik hoop ooit een eigen stichting op te richten, om mensen die dakloos zijn in bijvoorbeeld Griekenland te helpen. Ik zou het mooi vinden om mijn passies zoals dansen en tekenen daar met aan hen te delen.

Wat betekent het mbo voor jou?

Ik ben op het mbo volwassen geworden. Ik kwam er als 18-jarige binnen en nu word ik straks 22. Omdat ik niet zo goed Nederlands sprak was het voor mij best moeilijk om goed te studeren, maar dankzij het mbo heb ik de taal in de praktijk kunnen brengen, en nu kan ik zoveel meer. Ik ben heel blij dat ik dit gedaan heb. Als ik het kan, met al mijn taalfouten en de achterstand die ik had, dan kan iedereen het. Dat geloof ik echt.

Wat vind je het leukst aan jouw opleiding?

Er is altijd werk! Zelfs tijdens corona werkte ik als flexwerker bij het Leger des Heils, en die waren altijd open. Zelfs toen alles dicht was. Bovendien kan ik met mensen werken, en dat vind ik prachtig. Ik zit er met m’n hart en ziel in, en daar geeft de opleiding alle ruimte voor.

Wat heb jij mede mogelijk gemaakt?

Ik werk dus op een plek waar verslaafden onder begeleiding harddrugs kunnen gebruiken. Toen ik dat nog als stagiair deed, had ik ooit een gesprek met een cliënt die vertelde dat hij het gevoel had dat hij bij ons ‘moest’ komen. Ik ging rustig met hem praten. Hij ging toen opeens nadenken, en toen belde hij de volgende dag… wilde hij dat we hem niet meer toe zouden laten. Ik vroeg hem: wat is er gebeurd? Hij zei: ‘wat je me zei’. Ik weet nog steeds niet wat ik precies heb gezegd, maar nu zit hij in een afkickkliniek. Als je zulke dingen mee kunt maken, dan heb je niet het gevoel dat je werkt.

Waar ben je het meest trots op?

Ik ben trots op mezelf dat ik nooit opgeef. Ja, mensen waren negatief en zeiden dat ik het mbo niet zou kunnen, onder andere door de taal. En toch heb ik het gedaan. Ook met de motorlessen: ik ben kort, maar 1.60m, en dan zeiden mensen tegen me dat het niet kon. Toch durf ik, en toch ga ik het proberen, en lukt het me. Straks rijd ik op een motor.

Wat beteken jij voor Utrecht?

Ach, iets kleins denk ik. Ik hou van Utrecht, loop er heel vaak gewoon door de straten. Laatst liep ik ’s avonds over straat en toen zag ik allemaal fietslampen nog aan staan. Toen ben ik gewoon van alle fietsen de lampjes uit gaan doen. Dat soort dingen. Ik rijd ook nooit door rood op de fiets, ik gooi geen afval op de grond. Ik hou van Utrecht.